■ شعر : از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم بخش عمومی

یک نفس با ما نشستی خانه بوی گل گرفت

خانه ات آباد که این ویرانه بوی گل گرفت


از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم

زلف خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت


پرتو رنگ رخت با آن گل افشانی که داشت

در زیارتگاه دل پروانه بوی گل گرفت


لعل گلرنگ تو را تا ساغر و می بوسه زد

ساقی اندیشه ام پیمانه بوی گل گرفت


عشق بارید و جنون گل کرد و افسون خیمه زد

تا به صحرای جنون افسانه بوی گل گرفت


از شمیم شعر شورانگیز آتش، عاشقان

ساقی و ساغر، می و میخانه بوی گل گرفت




تقدیم به همه دوستان
بــهروز نـورکـــرمی