■ شعر : یک دست جام باده و یک دست زلف یار بخش عمومی

حضرت مولانا



بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قـند فراوانم آرزوست


ای آفتاب حسن برون آدمـــــــی ز ابر
کان چهره ی مشعشع تابانم آرزوست


گـــــــفتی بناز بیش مرنجان مرا برو
آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست


آن دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست
آن ناز و باز تنــــــدی دربانم آرزوســــــت


زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دســـــتانم آرزوست


زین خلق پر شکایت گریان شــــــــدم ملول
آن های و هوی و نعره ی مستانم آرزوست


والله که شهر بی تو مرا حبس میشود
آوارگـــــی کـــــــوه و بیابانم آرزوست


یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصـی چنین میانه ی میدانم آرزوست


دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دل مـلولم و انســــانم آرزوست


گفتند یافت می نشود جـــــــسته ایم ما
گفت آن چه یافت می نشود آنم آرزوست




پاینــــــده ایران
بهروز نورکرمی