■ شعر بخش عمومی

ممنون. قبلا هم این شعر را در اینجا خوانده بودم اما ذکر دوباره آن، بهانه ای است تا عرض کنم که شنیده ام این شعر به اشتباه به سهراب نسبت داده شده است و در واقع از آثار « کیوان شاهبداغی» است. این شعر که عنوانش « آیینه دنیا » است، چنین ادامه می یابد:
نه تو می مانی
نه اندوه
و نه ، هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود ، قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم ، خواهد رفت
آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز

تو به آیینه
نه
آیینه به تو ، خیره شده است
تو اگر خنده کنی ، او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا ، که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت ، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف
بسته های فردا ، همه ای کاش ای کاش
ظرف این لحظه ، ولیکن خالی است
ساحت سینه ، پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید ، در این سینه بر او باز مکن
تا خدا ، یک رگ گردن باقی است
تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده

عالی و تکراری بود

گاهی اوقات نمیشه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!